Recensie ‘Strovuur’ (Gerwin van der Werf)
Pal voor mijn 74-ste jaar feliciteert ‘De Club van Echte Lezers’ mij. Niet voor mijn verjaardag, wel met mijn uitverkiezing om ‘Strovuur’ van Gerwin van der Werf (1969) te recenseren. De roman verschijnt op 11 februari a.s. bij Uitgeverij Atlas Contact, precies op mijn verjaardag. Ruim daarvoor lees ik de roman uit, als een trein, sterker, als een Mitsubishi Sapporo die zijn beste tijd heeft gehad. De knalgele oldtimer glorieert in deze ‘roadnovel’, waarin Fay (17) na een bloedhete zomer besluit om met haar neef Elvin (20) naar Parijs te reizen. Zij behept met verdriet, hij met een kort lontje. Van der Werf hanteert rijke fantasie met bijzondere humor. Zijn verhaal vind ik soms absurdistisch. Staat de titel voor vuur van stro? In de roman is ‘korte opleving’ of ‘explosieve reactie’ een duidelijker uitleg. De trip van Fay en Elvin is kort van duur, het vuurtje brandt hevig. ‘Strovuur, dat zijn wij’, lees ik op blz. 245 (boek telt 246 blz.). ‘Wij’ betreft het duo zelve, dat snel in
