70+ and still young

Eind juli 2020 dwingt Covid-19 ons om af te zien van een droomreis naar Zuid-Afrika en Mauritius in het Europese najaar van 2020. Onze bestemming op het zuidelijk halfrond kleurt helaas glansrijk oranje. Bepaald niet de kleur die wij ons wensen, ondanks onze Nederlandse afstamming. Overigens zitten wij ook nooit op tribunes, die van dezelfde kleur overlopen, zelfs niet in welk belangrijk, verhit duel met onze oosterburen ook. Onze reisorganisatie (Fox) handelt zeer genereus. Zij biedt ons de mogelijkheid om - zonder bijkomende kosten - naar een ander reisdoel dan wel een ander tijdstip om te boeken. Natuurlijk blijft de ongewisse invloed van het corona-virus zijn mondiaal heersende rol vertolken, maar wij hoeven voorlopig niet met mondkapje op een vliegtuig in te stappen. No way. Niet echt aangenaam, zeker niet tijdens een langdurige vlucht. Derhalve geven wij de voorkeur aan een autorit in de richting van onze oosterburen. Zonder mondkapje op naar Zuid-Duitsland, een verademe

De beste manier om de Maas en zijn fraaie oeveromgeving te verkennen is per boot. Keuze in diverse toeristische rondvaarten is ruim, al zijn tijdens het Corona-tijdperk de vaartijden aangepast. De mooiste boottocht lijkt die met een doorgang van de sluis in Anseremme, die toegang verleent tot het wildste riviervlak van de Hoge Maas. De prestigieuze avondrondvaart op de nationale feestdag van 21 juli moeten we aan ons voorbij laten gaan, want het is pas juni. Geen idee of dat echt jammer is, want wij zijn niet van die feestvarkens in grote gezelschappen. Overdags met de boot ‘Le Sax’ de heenweg koersen en daarna in het donker terug. Orkest en buffet aan boord en een VIP-plaats voor vuurwerkspektakel in Dinant. Hoe vet cool zal dat zijn?  Wij kiezen voor een bescheiden tochtje van 45 minuten heen en terug, waarin we rots Bayard, liefdeseiland ‘Ile d’Amour’, de Sint-Jansbrug en de Lesse ontdekken. Toevallig genieten we van het voorrecht om bovendeks voorin twee ‘VIP’-posities i

Omdat de Abdij van Park op een boogscheut van ons onderkomen ligt, wandelen we er op ons gemak meermaals heen. In het weekeinde wordt niet aan de restauratie gewerkt, dus is het ter plaatse heerlijk stil. De kern is omwald als een gaaf bewaard abdijcomplex van de witheren of de premonstratenzers. In de hertogin Johanna-omwalling geeft de Parkpoort, een van de acht poorten in de muur, als geen ander de eeuwenoude wisselwerking tussen de universiteitsstad en de abdij weer. Hoewel nu vol in de renovatiewerken is het gehele gebouwenbestand nooit catastrofaal verwoest of door een brand geteisterd. Nu we toch in de buurt zijn, stappen we op de fiets om het Groot Begijnhof in Leuven te bekijken. In dit Unesco-werelderfgoed wonen vooral studenten en gastprofessoren met zeven families. We treffen een jonge Duitse Herr Professor, maar hij is druk doende met zijn kinderen en heeft geen tijd om ons uitgebreid te woord te staan. Ons lijkt het subliem wonen in een van de huizen in deze Begij